Is dat niet prachtig! Eerst zegt men goeiedag en erna vragen ze ‘Ben je gelukkig?’(So’sobay). Als alles goed met je gaat zeg je ‘Ja ik ben gelukkig’, dat is toch zo veel mooier dan ‘Hoi! Hoe gaat het’-‘Met mij gaat alles goed’. Met als resultaat dat je om de paar meter moet zeggen dat je gelukkig bent. Super!
Hier dus nog steeds alles top!
Ik ben terug in Siem Reap aanbeland na een zalig Nieuwjaarsweekje in het Zuiden.
De week startte met een heuse Nieuwjaarsparty op mijn stageplaats! Hilarische dag! We hebben de hele dag spelletjes gespeeld: waterestafette, touwtrekken, om termeest bananen eten in een halve minuut, om ter eerst een rauwe (!) ajuin eten die aan een koord bengelt. En tussen de spelletjes telkens een dansje geplaceerd. Ze hadden voor de gelegenheid de oplader van een camionette helemaal volgestouwd met boxen waaruit de muziek blafte. Gelukkig is het maar drie dagen Nieuwjaar of alle kinderen waren hier al lang doof.
En… SUPERleukeverrassing! Toen ik ’s avonds aan het wachten was op de bus naar Sihanoukville (5uur retard, hiephiep, dus eigenlijk was het al dinsdag) kwam daar plots uit het niets… Sophia (een ex-klasgenoot sociaal-cultureel werk) aangestormd!! Zalig!! Ze is aan het rondtrekken in Zuid-Oost Azië en hield halt in Siem Reap voor Angkor Wat. Toen ze viavia hoorde dat ik ook in Siem Reap zat is ze direct naar de hostel gekomen! Gezellig samen iets gedronken en bijgekletst. Echt super! Wat is de wereld klein of wat heeft de moderne wereld veel te bieden qua transport en communicatie. (zie Sophia’s blog: ‘Onverwachte Hanne, een echte SCW’r’)
Een paar uur later op de bus gestapt richting het zuiden. Toen de bus een onverwachte tussenstop deed in Phnom Penh Shady ontmoet, een Nigeriaan die voetbalt in het Nationaal Cambodjaans voetbalteam. Samen een hostel uitgekozen: basic-backpackers-bungalows op een berg met uitzicht op de oceaan, op een paar meter van het strand en een paar kilometer buiten het centrum (want het centrum is wat aan het verzieken door het toerisme). Was een strandwandeling aan het doen toen een Cambodjaanse familie persé een familiefoto wou met mij in het midden… Geschift zijn ze! Daarna heeft Shady me wat rondgeleid en ’s avond zijn we naar een nieuwjaarsfeestje geweest op het strand waar ik vrijwilligers uit Siem Reap ben tegengekomen. Gefeest tot in de vroege uurtjes: Gelukkig Nieuwjaar!
De twee volgende dagen heb ik een brommer gehuurd en de kustlijn afgereden, pagoden (;)) bezocht, aapjes gepest… echt zaalig. (Gelukkig heeft de verhuurder heeft me eerst leren rijden voor ik de baan op ging.)Voor mijn laatste volledige dag Zuiden plande ik een trip naar Kampot en Kep. Toevallig donderdagavond een motordriver ‘Wave’ tegengekomen die van die streek is en die me heel graag de streek wou laten zien. Vrijdagochtend heel vroeg vertrokken naar Kampot. Zo indrukwekkend om door zo’n mooie natuur te rijden. Echt genieten. In Kampot naar een waterval geweest – niet echt de moeite want ze was opgedroogd, pas binnen enkele maanden zal er terug een waterval zijn, even uit het oog verloren. Daarna doorgereden naar Kep, een duik in de oceaan genomen en naar de grotten geweest die een beetje verderop lagen. Aangezien Wave (zogezegd) vlakbij de grotten woonde wou hij me doodgraag laten kennis maken met zijn familie en tonen waar hij woonde. Ok, het begrip ‘vlakbij’ is relatief, dat heb ik geweten. Familie ontmoet op een leuke boerderij op het platteland maar… het was al donker geworden en het begon plots hels te onweren… Nog nooit meegemaakt. Hier hebben ze geen straatverlichting nodig (ze hebben ook geen) want de bliksem verlichte om de twee sec. de hele hemel op, bliksems tot op de grond. Aaah! Heb het aanbod om te blijven slapen moeten afslaan omdat ik ’s ochtends uit mijn hostel moest. Vijf uur verwijdert van Sihanoukville en helemaal geen kw’tje mee… De rit leek eindeloos en heb voor de 1e x hier aangekomen echt koud gehad. Maar een kermis is een geseling waard nietwaar. En we zijn geen woesies hé! Ik ben nu extra blij als de zon schijnt!
De volgende dag erg chille dag, wat gaan zwemmen, gaan wandelen en ’s avonds met een paar andere vrijwilligers de nachtbus terug genomen naar Siem Reap. En zondag rustdag gehouden.
Maandag voor de eerste keer naar mijn stageplaats gefietst! Jawaddedadde! 10 km fietsen naar de organisatie op het heetst van de dag en we komen twee keer een streepje schaduw tegen. Water, water, water! Maar het is hier sjieke-plat en supermooi eens je buiten het centrum van Siem Reap bent. Zalig om op de rode, stoffige zandwegjes tussen de palmbomen en de koeien te fietsen en te zwaaien naar iedereen. Je kunt niet anders dan glimlachen op zo’n moment.
Zozo dit was een kleine update van het leven hier! Maar de foto’s zeggen zo veel meer dan ik in woorden kan uitdrukken!
Hier nog enkele weetjes om af te sluiten.
Wist je dat:
•Ik mijn terugvlucht heb vastgezet…Als de vulkaan me welgezind is ben ik dinsdag 19 oktober terug thuis!!
•Ik hééll blij was met mijn eerste post! De post doet er officieel 11 dagen over om hier te geraken.
•Een brommerslot gewoon een stuk tuinslang is met een hangslot eraan.
•Ze hier de traditie hebben grote watergevechten te houden tijdens de Nieuwjaarsweek!. Echt super! Telkens kletsnat! Ze zouden dat in België ook moeten invoeren.
•Ik al een platte band heb gereden! Olé!
•Een bord rijst 's ochtends (soms) kan smaken
•Ik mijn tweede paar teensliffers er al heb doorgedraaid.
•Ze het hier hilarisch vinden om talkpoeder op elkaar te smeren.
•Ik fan ben van de chilisaus! Spicy!
•Ik aan het uitzoeken ben waar de boksclub is. Heb daar wel zin in!
•Hier plots Amelie Poulain weerklonk uit een van de boxen langs de straat. Waauw!
•Mijn bergschoenen hier goed van pas komen om de grootste-dikste-harigste-spinnen-ooit-gezien met de muur/grond gelijk te maken.
•Je volgens de Boeddhistische regels je geen levende wezens mag doden… tssss daar doe ik even niet aan mee!
•Ik in Sihanoukville ‘geluks-armbandjes’ heb gekregen van kindjes.
Geniet van het terrasjesweer!
Vele lieve groetjes!
SmaK!
