Een boterham vol avontuur!

Woepaa! Hoe gaatie daar nog in ons Belgenlandje?

Hier nog steeds alles fantastisch!
Terug veel nieuws onder de hete Oosterse zon! Aan de lijn! Klaar? Start!

Vlak voordat ik vertrok naar het Oosten ben ik samen met een leerkracht een hele dag op ontdekkingstocht geweest op het platteland rond mijn stageplaats. Hij heeft me alle plekjes laten zien, echt tof, en ’s avonds hebben we een tempel beklommen in Angkor Wat om de zonsondergang te bewonderen. Helaas kwam er net op het moment van de zonsondergang een grote zwarte wolk boven ons hangen! Het is een zondvloed geworden in de plaats! Erg praktisch om op zo’n moment op de top van een tempel te staan… :)

Een paar dagen daarna ben ik voor een kort reisje richting Oosten vertrokken. Ik heb vier grote stops gedaan: Kampong Cham, Kratie, Mondulkiri (Sen Monorom)& Ratanakiri (Bon Lung).

De eerste twee zijn stadjes aan de oever van de Mekong de andere twee liggen verscholen in de jungle.
Klein overzichtje van wat ik er gedaan heb:

Kampong Cham:
tempels bezocht en beklommen, achterop de motorbike me laten rondgidsen op het platteland, rondgeslenterd langs de Mekong…

Kratie:
een dag op tsjok geweest met een Tsjechische: gefietst op een eilandje in de Mekong, de grootste pagode van Cambodja bezocht (die een pelgrimplaats is), in een bootje op de Mekong gevaren om de Mekongdolfijntjes te bewonderen, langs de oever van de Mekong gegeten tijdens zonsondergang…

Mondulkiri:
Watervallen bezocht en beklommen, met een Engelse en een paar Amerikanen in een ‘restaurant-hutje’ in de jungle gaan eten en raar-maar-waar de kokkin-uitbaatster was een Hollandse (die zitten toch echt overal).

Ratanakiri:
Met twee superkoele Fransmannen op de brommer gesprongen en in een zalig groot Vulkanisch meer gezwommen helemaal omringd door jungle. Een Zwitsers gezin had me uitgenodigd om samen met hen de dag erna op tsjok te gaan. Echt zalig: allemaal de jeep in, dorpjes bezocht, met een bootje de rivier op, geluncht op de oevers van de rivier. (Zo tof om in de geborgenheid van een gezin te reizen en je eens een volledige dag van niets te moeten aantrekken) De dag erna douche genomen onder een waterval, gepicknickt aan de oevers van een meer, ’s avond met mijn gids naar de openluchtcinema geweest (die helaas vroeger dan verwacht werd geëindigd toen het scherm wegvloog de jungle in en de moesson begon).



Om van de een naar de andere stad te gaan is er telkens een busrit voorzien van minimum 5 uur en maximum 13 uur. Jolijt alom! Voor de liefhebbers een korte beschrijving van een gemiddelde busrit:

Je start je trip met allemaal locals die hun hele huishouden meehebben, inclusief rotte vis met per vis duizenden vliegen, je plooit je dubbel tussen de bagage, de karaoke TsjingelTsjangel muziek staat op maximum volume, sommige medepassagiers komen op het prachtige idee om durian te beginnen eten (ook gekend als overgeeffruit, omdat het een hele sterke kotsgeur heeft) de twee baby’s naast je hebben overduidelijk een kakabroek, de persoon die twee zetels van je zit geeft over maar heeft helaas geen zakje dus spreidt het maar met volle gemak over het hele busje, er kan geen enkel raampje worden opengezet, je bent nog maar in de midden van de rit, hoera nog 3 uur te gaan, je stopt op de meest onmogelijke plekken om mensen af te zetten en het dubbel aantal er op te laten stappen, je de gelukkige bent die op de klapstoel zit die moet worden ingeklapt als er mensen willen in of uit stappen, het positieve daaraan is dat je even naar lucht kunt happen, het negatieve dat je telkens terug de moed moet vinden om er terug in te stappen, onderweg stop je minimum één maal omdat er iets mis is met het busje, ondertussen worden er nog een paar stoelen naar binnen worden gestouwd en wordt een brommer met sjortouw vanachter aangeknoopt... Kortom je bent altijd blij als je ergens op bestemming komt met zoiezo het driebubbel aantal inzittenden dan bij vertrek (gem. 25man in een MINI-busje…).

En de reis zou niet volledig geweest zijn als ik niet ergens een stoot ben tegengekomen…
Na een 5 uur durende busrit door de jungle van Mondulkiri naar Kratie. Heb ik bij mijn aankomst in Kratie de sleutel van de hostel van Mondulkiri in mijn broekzak ontdekt. Oeps! Haha! 100 punten! Maar ik maak vorderingen. Toen ik een paar dagen later op de bus zat klaar voor een 13uur durende rit voelde ik plots in mijn broekzak… de sleutel van de hostel. Ben nog net op tijd van de bus kunnen springen en het aan iemand kunnen geven. Allé, misschien geef ik het de volgende keer op de juiste moment af.

Het tripje was een supertijd maar het is ook wel fijn om terug in mijn hutje te zijn.

Deze week was super! De fransmannen van Ratanakiri zijn me achterna gekomen naar Siem Reap! Dus ’s avonds altijd met hen rondgehangen.

Maandag brommerpech gehad net toen ik één straat ver was en mijn mede Australische sociaal werkster achterop had zitten. Dan maar terrasjes gedaan in de plaats.

Dinsdag was den electriek uitgevallen op mijn stageplaats en ben ik de hele namiddag op stap geweest met een leerkracht. Mijn school heeft zojuist drie nieuwe partners, schooltjes van in de omliggende dorpen en ze wilden graag dat ik de partners leerde kennen. De hele namiddag (in de brandende zon) samen rondgefietst van het ene schooltje naar het andere. En bij iedere stop moest ik vooraan de klas staan terwijl de kindjes liedjes voor me zongen! Grappig! En dan de dag geëindigd bij de leerkracht thuis. Leukleuk.

Woensdag was een rustige stagedag (jaja, dat gebeurt ook wel eens).

Donderdag en vrijdag: De buren van de hostel hebben twee dagen een Funeralparty gevierd, wat wil zeggen dat ze vanaf 5uur ’s ochtends een hele oplader boxen op maximum zetten en TsjingelTsjangelmuziek en gebeden roepen, maar echt roepen, door de micro op een paar meter van mijn hutje. Echt vreselijk! En aangezien ik alleen bamboemuren heb is het alsof ze de boxen gewoon in mijn hutje hadden gezet. Vanaf 5uur liep iedereen in een straal van 3 km hier gehoorschade op. Kging mijn volledige kussen in mijn oren gedraaid hebben als ik kon.

Zaterdag: Vandaag met een vriend naar het Tonlé Sap meer geweest en de hele namiddag langs de oever van het meer gezeten, gelegen, gesprongen, gehuppeld! Twas zalig! En kwam er daar plots niet een kind te voorschijn met een babykrokodil aan de lisse. Aaaah, kzat bijna aan de andere kant van het meer! Wij een hond, zij een krokodil. Tis keer iets anders hé.



Voor mijnen zondag krijg ik een rondleiding in een pagode hier een beetje verderop en ga ik zwemmen! Joepie!

Nog twee en een halve week stage en mijn Oosterse stage zit er al op! Pfieuw! Dat vliegt! En dan op verkenning in de buurlanden: Thailand, Vietnam, Laos! Woehoew! Alleen maar leuke dingen in het verschiet!

Hopelijk bij jullie ook alleen maar leuke vooruitzichten!

! Een klein groot Ps’je! : Ik vertrek 17 augustus naar Bangkok om mijn zusje op te wachten. Voor degenen die van plan waren om nog iets op de post te doen (een idee dat ik alleen maar kan toejuichen!)… Je kunt je post altijd meegeven met mijn zusserd! De post heeft hier nogal last van de warmte… ik heb net een kaartje ontvangen afgestempeld in Jordanië op 3 mei… Je kunt het in haar brievenbus droppen of posten voor 15 augustus, haar adres is: Eline Lewyllie, Paleisstraat 5 bus 31, 8500 Kortrijk (elinelewyllie@hotmail.com). Voor post die onderbaan is geen nood, ik passeer in september en oktober nog eens langs mijn hutje.

De vaste rubriek Wist je dat’jes om deze boterham af te sluiten:

• ik naar een cello-optreden ben geweest. Maar de airco in de zaal zo hard stond dat mijn voeten na het eerste kwartier al vervroren waren.. En toen ik na anderhalf uur de zaal verliet er geen leven meer in zat.
• Ik gedroomd heb over Dauphinoise patatjes!!
• het maandag alweer een public holiday is! (Maar er een grote teammeeting is in mijn organisatie)
• ik hun religie de meest barbaarse vind die er bestaat als het gaat om Funeral Partys. Mohowzeg!
• ik wasproduct heb gevonden met een zaaalige geur! Kwas superblij met mijn ontdekking!
• op het moment ik met een Japanse en een Mexicaanse stond te praten er voor een poosje een vlinder op mijn schouder kwam zitten. Ze waren met verstomming geslagen en lagen bijna aan mijn voeten want voor hen heeft dat een diepe betekenis. De persoon brengt veel geluk en heeft veel levensvreugde in zich. Hoera!
• mijn zusserd hier bijna is!!
• de moesson hier een paar dagen geleden op zijn hardst is tekeer gegaan, als nooit tevoren, alle straten stonden in enkele ogenblikken blank… en ik net brommerpech had.
• het geluk die de vlinder bedoeld duidelijk niet slaat op het al dan niet terechtkomen in de moesson en op het al dan niet hebben van motorpech.
• tijdens mijn trip naar het Oosten de leerkrachten geregeld belden om te zeggen dat ik terug moest komen.
• ik gelukkig word van een boterham met kaas! Mmmmmm!
• er zoveel leuke mensen rondlopen
• ik mijn favoriete straatstalletje heb waar ik ’s avonds bijna altijd ga eten.
• ze mijn terugkomst uit het Oosten willen vieren en ze binnenkort het ‘restaurantje’ voor een avond gaan sluiten en we met zijn allen naar de karaoke gaan! Woehoe! Kweelen in het Khmer! Kzie dat volledig zitten!
• ik al drie poncho’s gekregen heb van mensen die niet wilden dat ik nat ging worden
• de wereld er zoveel mooier uit zou zien zonder Funeral Party’s of toch alleszins zonder de boxen!
• ik superblij ben met alle brieven, kaartjes en pakketjes die ik al heb ontvangen! AllerGróte dank je wel!
• de foto’s van de laatste weken, dagen, uren online staan. ;)

Véle Oosterse groetjes!

PS: Ik probeer de volgende keer eens iets vroeger met een nieuw blogberichtje op de proppen te komen zodat het niet zo’n lectuurbom is zoals nu. Ik doe mijn best ;)